inmorior

inmorior
immŏrĭor ( inm- ), mortuus, 3, v. dep. n. [in-morior], to die in or upon any thing ( poet. and in post-Aug. prose).—Constr. with dat. and rarely in aliqua re.
I.
Lit.:

illa sorori immoritur,

Ov. M. 6, 296:

hastae,

Val. Fl. 6, 570:

fortiter Euxinis aquis,

Ov. P. 3, 7, 40; cf.:

ipsis aquis,

id. M. 7, 572:

stellio immortuus vino,

Plin. 29, 4, 22, § 73:

apes immortuae in melle,

id. 29, 6, 38, § 128: non exigo, ut immoriaris legationi, immorare, Auct. ap. Quint. 9, 3, 73:

tormentis,

Sen. Contr. 5, 34, 6:

saepe tormentis pro silentio rerum creditarum immortui,

Just. 44, 2, 3.—Of things:

manus immortua,

dying, withering, Luc. 3, 613:

aura superstes Immoritur velis,

i. e. dies away, Stat. Th. 1, 481.—
* II.
Trop.: immoritur studiis (dat. = macerat et enecat se opere rustico exercendo), he pines away, Hor. Ep. 1, 7, 85.

Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. . 2011.

Игры ⚽ Нужна курсовая?

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”